Η απώλειά πάνω στην εκτέλεση του καθήκοντος, στεφανώνεται με την αθανασία της συλλογικής μνήμης …

 

Σε “πείσμα των καιρών”  υπάρχουν ΕΚΕΙΝΟΙ που συνεχίζουν να συναισθάνονται βαθιά την προσωπική ευθύνη, να συναισθάνονται συνειδητά την υποχρέωση να εκτελούν το “καθήκον” τους με τέτοιο τρόπο που σε στιγμές πράγματι οριακές, να ξεπερνούν τον ίδιο τους τον εαυτό και να μετατρέπονται από λειτουργοί σε ΗΡΩΕΣ.